การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ ๓ ประการ ดังนี้ ๑) เพื่อศึกษาแนวคิดทางพระพุทธศาสนาที่เกี่ยวกับการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้ ๒) เพื่อศึกษาแนวคิดของพระโสภณพัฒโนดม (ศรีเหลา อคฺคปญฺโญ) ในการอนุรักษ์และฟื้นฟูทรัพยากรป่าไม้ ๓) เพื่อศึกษาบทบาทของพระโสภณพัฒโนดม (ศรีเหลา อคฺคปญฺโญ) ในการอนุรักษ์และฟื้นฟูทรัพยากรป่าไม้ งานวิจัยฉบับนี้เป็นงานวิจัยเชิงเอกสาร         โดยค้นคว้าพระไตรปิฎก และเอกสารตำราวิชาการที่เกี่ยวข้อง รวมทั้งมีการลงพื้นที่โดยการสัมภาษณ์และการสังเกตแบบมีส่วนร่วม

              ผลการศึกษาพบว่า แนวคิดทางพระพุทธศาสนาที่เกี่ยวกับการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้พบว่า พระพุทธศาสนากับทรัพยากรป่าไม้มีความสัมพันธ์กันอย่างใกล้ชิด มีแนวคิดที่เอื้ออาทร      ต่อธรรมชาติ โดยถือว่ามนุษย์เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ ธรรมชาติมีความสำคัญและมีความจำเป็น ในการดำรงชีวิตของมนุษย์ พระพุทธศาสนาสอนให้มองธรรมชาติเป็นสภาพแวดล้อมที่งดงาม           น่ารื่นรมย์ เป็นปัจจัยหนึ่งของความสุข มองในฐานะเป็นปัจจัยเกื้อหนุนการพัฒนา รวมถึง           มองธรรมชาติเป็นสิ่งที่น่าหวาดกลัว อีกทั้งพระพุทธเจ้าได้บัญญัติสิกขาบทต่างๆ ซึ่งปรากฏในพระวินัยปิฎก เพื่อป้องกันไม่ให้ทำลายและเอาเปรียบธรรมชาติ นอกจากนี้ยังมีหลักธรรมเกี่ยวกับป่าไม้ อาทิ ความกตัญญู ความเคารพยำเกรง เป็นต้น

              แนวคิดเกี่ยวกับการอนุรักษ์และฟื้นฟูทรัพยากรป่าไม้ของ พระโสภณพัฒโนดม              (ศรีเหลา อคฺคปญฺโญ) มีอยู่ ๕ แนวคิดหลัก ได้แก่ ๑) แนวคิดเกี่ยวกับธรรมชาติ ๒) แนวคิดในการวิเคราะห์สาเหตุของการทำลายทรัพยากรป่าไม้ ๓) แนวคิดเกี่ยวกับการแก้ไขปัญหาทรัพยากรป่าไม้         ที่ถูกทำลาย ๔) แนวคิดในการดำเนินงานแก้ไขปัญหาทรัพยากรป่าไม้ และ ๕) แนวคิดในการอนุรักษ์       และฟื้นฟูทรัพยากรป่าไม้

          บทบาทเกี่ยวกับการอนุรักษ์และฟื้นฟูทรัพยากรป่าไม้ของ พระโสภณพัฒโนดม           (ศรีเหลา อคฺคปญฺโญ) ผลการวิจัยพบว่า มีบทบาท ๖ ด้าน ได้แก่ ๑) บทบาทด้านการปลูกฝังจิตสำนึกการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้ ๒) บทบาทด้านการเป็นผู้นำ ๓) บทบาทด้านการประชาสัมพันธ์          ๔) บทบาทด้านการประสานงานภาครัฐกับประชาชน ๕) บทบาทด้านการป้องกันการรุกรานตัดไม้ทำลายป่า และ ๖) บทบาทด้านการฟื้นฟูสภาพป่า

Download