งานวิจัยนี้กอปรด้วยวัตถุประสงค์ ๓ ประการ คือ เพื่อศึกษาหลักการใช้วาจาใน
พระพุทธศาสนาเถรวาท เพื่อศึกษาการใช้วาจาเพื่อการสร้างสรรค์ในพระพุทธศาสนาเถรวาท และ
เพื่อศึกษาการประยุกต์ใช้วาจาเพื่อการสร้างสรรค์ในวิถีชีวิตประจำวัน
ผลการศึกษาพบว่า พระพุทธศาสนาเถรวาทยึดหลักนวังคสัตถุศาสน์ในการใช้วาจา และ
การบรรลุเป้าหมายของการใช้วาจาขึ้นอยู่กับการเลือกใช้ภาษา การเลือกคน การเลือกแคว้น การใช้
ภาษาพูด และการใช้ภาษากาย ส่วนประเด็นการใช้วาจาเพื่อการสร้างสรรค์พบว่า พุทธพจน์ของ
พระผู้มีพระภาคล้วนถือเป็นวาจาสุภาษิตได้ทั้งสิ้น โดยที่พุทธบริษัทก็ได้อาศัยวาจาสุภาษิตในการ
ดำเนินชีวิตทั้งผู้ออกบวชและผู้ครองเรือน เป็นที่น่าสังเกตว่าการปฏิบัติตามพุทธพจน์ของฝ่าย
บรรพชิตและคฤหัสถ์มีความแตกต่างกันอยู่บ้าง คือ ฝ่ายบรรพชิตมักปฏิบัติตนในระดับโลกุตระ
ขณะที่คฤหัสถ์ทั่วไปมักค่อนไปทางระดับโลกียะ
ด้านการประยุกต์ใช้วาจาในวิถีชีวิตประจำวันนั้น พบว่าคำสอนของพระศาสดาสามารถ
นำพาชีวิตของผู้ปฏิบัติตามให้เข้าถึงความสงบสุขได้ในสองระดับ กล่าวคือ การปฏิบัติที่ถูกต้องดี
งามต่อตนเอง ต่อญาติมิตร บริวาร และสังคม กอปรด้วยความเข้าใจที่ถูกต้อง รู้ว่าชีวิตคืออะไร
ควรดำเนินชีวิตให้เป็นสุขอย่างไร และรู้วิธีการแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นได้โดยสันติวิธี อีก
ประการหนึ่งคือการดำรงชีวิตให้อยู่เหนือปัญหาทั้งปวง รู้เท่าทันความเป็นจริงว่าความสุขที่แท้จริง
ของชีวิตคืออะไร เส้นทางดำเนินสู่ความสุขที่แท้จริงเข้าถึงได้อย่างไร
ดังนั้น การศึกษาพุทธพจน์ให้เข้าใจถูกต้อง แล้วน้อมนำมาประยุกต์ใช้ในวิถีชีวิตประจำวัน
จึงนับเป็นประโยชน์สูงสุดของชีวิตทั้งภพนี้และภพหน้า
Download :  255136.pdf