การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ  ๑)  เพื่อศึกษาระดับสุขภาวะองค์รวมแนวพุทธ  ๒)  เพื่อศึกษาความแตกต่างระดับสุขภาวะองค์รวมแนวพุทธของผู้สูงอายุจำแนกตามข้อมูลส่วนบุคคล ประชากรคือผู้สูงอายุผู้มาปฏิบัติธรรม ณ วัดพระราม ๙ กาญจนาภิเษก กรุงเทพมหานคร  จำนวน  ๑๘๘  คน  เครื่องมือสำหรับเก็บข้อมูลคือแบบสอบถาม  สถิติที่ใช้ประกอบด้วย  ค่าร้อยละ,ค่าเฉลี่ย, ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน,  ทดสอบค่าที,  One  Way  ANOVA  ผลการวิจัยพบว่า  ๑)  ข้อมูลทั่วไป  ผู้สูงอายุส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง  คิดเป็นร้อยละ  ๗๕  มีอายุ  ๖๐  ปี - ๙๐ ปี  ส่วนใหญ่มีอายุระหว่าง  ๗๑-๘๐  ปี  (ร้อยละ  ๕๘.๕๑)  สถานภาพการสมรสส่วนใหญ่เป็นโสด  (ร้อยละ๘๒.๙๘) อาชีพส่วนใหญ่เป็นอาชีพธุรกิจส่วนตัว/ค้าขาย (ร้อยละ  ๔๓.๐๙)  ระดับการศึกษาสูงสุดอยู่ในระดับมัธยมศึกษาหรือต่ำกว่าเป็นส่วนใหญ่ (ร้อยละ ๘๖.๑๗) ส่วนรายได้ต่อเดือนนั้นส่วนใหญ่มีรายได้ต่ำกว่า ๕,๐๐๐  บาทต่อเดือน  (ร้อยละ  ๘๓.๕๑)  ๒)  ระดับการรับรู้ปัจจัยจิตสังคม  พบว่าผู้สูงอายุฯ มีระดับการรับรู้ปัจจัยจิตสังคมโดยรวมอยู่ในระดับมาก (ค่าเฉลี่ย=๔.๙๓, ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน=๐.๖๙) ๓)  ระดับการรับรู้สุขภาวะองค์รวมแนวพุทธ พบว่ามีระดับการรับรู้สุขภาวะองค์รวมแนวพุทธในระดับ  มาก (ค่าเฉลี่ย = ๔.๔๔,  ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน = ๐.๓๖)  จัดลำดับจากมากไปน้อยได้ดังนี้  ลำดับ ๑ ด้านปัญญาภาวนา  (ปัญญา)  (ค่าเฉลี่ย = ๔.๘๙)  ลำดับ ๒ ด้านศีลภาวนา (สังคม) (ค่าเฉลี่ย  =  ๔.๘๖) ลำดับ ๓ ด้านจิตตภาวนา (อารมณ์) (ค่าเฉลี่ย = ๔.๔๖) ลำดับ ๔ ด้านกายภาวนา (กาย)  (ค่าเฉลี่ย =  ๓.๕๘)  ๔) ความแตกต่างในระดับการรับรู้สุขภาวะองค์รวมแนวพุทธ  พบว่า  เพศ  อายุ  สถานภาพการสมรส อาชีพเดิมและระดับการศึกษาสูงสุดของผู้สูงอายุไม่ส่งผลต่อความแตกต่างต่อระดับสุขภาวะองค์รวมแนวพุทธ แต่รายได้ต่อเดือนของผู้สูงอายุพบว่าส่งผลต่อความแตกต่างต่อระดับสุขภาวะองค์รวมแนวพุทธอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่  ๐.๐๕

Download