การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ ๓ ประการ คือ (๑) เพื่อศึกษาแนวคิด ทฤษฎีของการสื่อสาร(๒) เพื่อศึกษาวิธีการเผยแผ่ธรรมของพระธรรมโกศาจารย์ (องอาจ ิตธมฺโม) และ (๓) เพื่อศึกษาความสอดคล้องของการสื่อสารและวิธีการเผยแผ่ธรรมของพระธรรมโกศาจารย์ (องอาจ ิตธมฺโม) โดยใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพภาคเอกสารและภาคสนามคือ สัมภาษณ์เชิงลึกกลุ่มผู้ใช้ข้อมูลหลัก ได้แก่   กลุ่มพระสังฆาธิการและคฤหัสถ์ในพื้นที่จังหวัดชุมพรจำนวน ๑๒ รูป/คน 

ผลการวิจัยพบว่า การสื่อสารคือกระบวนการรับข้อมูลข่าวสารร่วมกัน ทั้งฝ่ายผู้ส่งสารและผู้รับสาร ให้เกิดประโยชน์และเข้าใจตรงกันทั้งสองฝ่าย ไม่ว่าจะเป็นภาษาพูด ภาษาเขียนหรือภาษาท่าทาง ในการแสดงออกทางพฤติกรรมของมนุษย์โลกการที่ผู้ส่งสารทำการถ่ายทอดข้อมูลข่าวสารให้กับผู้รับสารโดยอาศัยสื่อเป็นตัวกลางในการนำสารไปยังผู้รับสารอย่างมีวัตถุประสงค์ที่ชัดเจนโดยผู้ส่งสารต้องมีทัศนคติ ความรู้ ความเข้าใจวัฒนธรรมสังคม และความสามารถในการส่งสารที่ดี จึงจะทำให้การสื่อสารมีประสิทธิภาพและประสิทธิผล สำหรับวิธีการเผยแผ่ธรรมของ
พระธรรมโกศาจารย์ (องอาจ ิตธมฺโม) คือประยุกต์วิธีการเผยแผ่ธรรมเข้ากับสภาพของสังคมและวัฒนธรรม จารีตประเพณีท้องถิ่นที่แตกต่างกัน

ส่วนความสอดคล้องการสื่อสารและวิธีการเผยแผ่ธรรมของพระธรรมโกศาจารย์ (องอาจิตธมฺโม) พบว่า ท่านมีคุณสมบัติครบถ้วนของความเป็นนักเผยแผ่พระพุทธศาสนาในปัจจุบันคือ ความชัดเจนแจ่มแจ้ง จูงใจให้แกล้วกล้า อาจหาญ และทำให้ผู้ฟังร่าเริงบันเทิงใจได้โดยรูปแบบการสื่อสารและวิธีการเผยแผ่ธรรมคือการบรรยายและการปาฐกถาธรรมอันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวพร้อมทั้งแนะนำสั่งสอนให้พุทธศาสนิกชนมีความรู้คู่คุณธรรมรู้จักวิเคราะห์ มีมุมมองและแง่คิดซึ่งสามารถนำไปประยุกต์ใช้ในการดำเนินชีวิตประจำวันได้อย่างมีประสิทธิผล

Download