การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ๑) ศึกษาภูมิคุ้มกันทางอาชีพแบบพอเพียงของผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชน  ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ  ๒) สร้างภูมิคุ้มกันทางอาชีพแบบพอเพียงของผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชน  ๓)  นำเสนอรูปแบบการสร้างภูมิคุ้มกันทางอาชีพแบบพอเพียงของผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชน  ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสานวิธีทั้งการวิจัยเชิงปริมาณและการวิจัยเชิงคุณภาพ  เก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่าง  จำนวน  ๒๖๕  คน  ผู้ให้ข้อมูลจากการสัมภาษณ์  จำนวน  ๒๕  คน  เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์  วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ  ร้อยละ  ค่าเฉลี่ย  ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การสัมภาษณ์เชิงลึก ใช้วิธีการวิเคราะห์ข้อมูลแบบอรรถาธิบายและพรรณนาความ

    ผลการวิจัยพบว่า 

    ๑. ภูมิคุ้มกันทางอาชีพแบบพอเพียงของผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ  ประกอบด้วย  ๑)  ด้านความคิด มีความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ และคิดอย่างเป็นระบบ  ๒) ด้านจิตใจ  มีความภาคภูมิใจในการประกอบอาชีพ ๓) ด้านสังคม  มีการช่วยเหลือเกื้อกูลซึ่งกันและกัน ๔) ด้านทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม สามารถใช้ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมให้เกิดประโยชน์สูงสุดต่อชุมชน  ๕) ด้านเทคโนโลยี มีการพัฒนาเทคโนโลยีภูมิปัญญาให้เป็นประโยชน์ต่อชุมชนสามารถนำเทคโนโลยีมาใช้ในการพัฒนาวิสาหกิจของได้อย่างเหมาะสม  ๖) ด้านเศรษฐกิจ ดำรงชีวิตอย่างพออยู่พอกินสมควรตามอัตภาพ  

             ๒. การสร้างภูมิคุ้มกันทางอาชีพแบบพอเพียงของผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ  ก่อให้เกิดหลักสูตรการฝึกอบรมการทอผ้าไหมให้ได้มาตรฐานผลิตภัณฑ์ชุมชน  และมีการใช้หลักเศรษฐกิจพอเพียงในการดำเนินชีวิต  โดยใช้หลักพอประมาณ  หลักเหตุผล หลักภูมิคุ้มกัน ส่งผลให้กลุ่มเกิดความยั่งยืนในการประกอบอาชีพ

              ๓. รูปแบบภูมิคุ้มกันทางอาชีพแบบพอเพียงของผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชน  ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ  มี ๒ รูปแบบ  ได้แก่  รูปแบบการสร้างภูมิคุ้มกันทางอาชีพแบบพอเพียงของผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชนโดยชุมชนสร้างขึ้น  และรูปแบบการสร้างภูมิคุ้มกันทางอาชีพแบบพอเพียงของผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือโดยภาคีเครือข่าย 

 Download