บทคัดย่อ

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้  มีวัตถุประสงค์ (๑) เพื่อศึกษาทฤษฎีจริยศาสตร์  (๒) เพื่อศึกษาการเป็นหนี้ในพุทธปรัชญาเถรวาท  และ (๓) เพื่อวิเคราะห์แนวคิดจริยศาสตร์กับการเป็นหนี้ในพุทธปรัชญาเถรวาท ผลการวิจัยพบว่า

ทฤษฎีจริยศาสตร์  หมายถึง พฤติกรรมและ การกระทำทางในสังคมของมนุษย์ อันเป็นวัฒนธรรม ที่มนุษย์จะต้องเรียนรู้และจะต้องมีการถ่ายทอดวัฒนธรรมโดยสอนให้คนรุ่นหลังรู้ถึงระบบสัญลักษณ์ของสังคม จริยศาสตร์ นักปรัชญาได้แบ่งประเภทจริยศาสตร์ ๒ อย่าง คือ  ๑) จริยในเชิงประโยชน์นิยม  ๒) จริยศาสตร์ในเชิงเจตนานิยม และมีองค์ประกอบของจริยศาสตร์ ๓ อย่างคือ  ๑) บุคคลกระทำ  ๒) การกระทำด้านศีลธรรม และ ๓) ผลที่ตามมาของการกระทำ

การเป็นหนี้ในพุทธปรัชญาเถรวาท แบ่งออกเป็น  ๒  ส่วน  คือ  ๑) หนี้ทางธรรม คือเป็นหนี้ที่เกิดตามธรรมชาติที่สรรพสัตว์กระทำต่อกันทั้งทางตรงและทางอ้อม  ๒) หนี้ทางโลก คือเป็นหนี้เกิดจากความพอใจของแต่ล่ะคนที่กู้เงินยืมสินต่าง ๆ จากสถาบันการเงินของรัฐและเอกชนเป็นหนี้ในระบบและนอกระบบ และทางพุทธปรัชญาเถรวาทมีแนวความคิดว่าการเป็นหนี้เป็นทุกข์ที่สุดในโลกเพราะทำให้เกิดกิเลสตัณหาสะสมอยู่ในจิตทำให้เกิดความทุกข์ในการแสวงหาสิ่งต่าง ๆ  มาครอบครองตามความต้องการนั้น ๆ  

จริยศาสตร์ การเป็นหนี้ในพุทธปรัชญาเถรวาทพบว่า การเป็นหนี้ก็เป็นประโยชน์และนำมาซึ่งความสุขในการดำรงชีวิตของมนุษย์ ถ้าหากว่าบุคคลนั้นบริหารการเงินและการงานอย่างมีระเบียบวินัยในการรับผิดชอบต่อหน้าที่ของตนโดยสมบูรณ์ไม่บกพร่องในหน้าที่ ที่ตนรับผิดชอบการเป็นหนี้ก็เกิดประโยชน์ทั้งสองฝ่าย คือฝ่ายเจ้าหนี้ และฝ่ายลูกหนี้ ซึ่งมีความสอดคล้องกับทฤษฎีประโยชน์นิยมที่กล่าวว่า หลักเกณฑ์ที่จะตัดสินการกระทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง  ว่าถูกหรือผิด  ดีหรือชั่ว  ชอบหรือไม่ชอบมีประโยชน์ หรือไม่มีประโยชน์  นั้นขึ้นอยู่กับผลที่ได้รับจากการกระทำนั้น

แต่ในทางมุมมองทางทฤษฎีเจตนานิยมคือ ความตั้งใจความมุ่งหมายจะทำในสิ่งที่กำหนด ในสิ่งที่ตนชอบ และในสิ่งที่ตนนับถือเป็นการกระทำโดยเจตนา ตามทรรศนะของค้านท์คือ การกระทำที่ถูกคือการกระทำที่เกิดจากเจตนาดี

ดาวน์โหลด