งานศึกษาวิจัยนี้ มีจุดมุ่งหมายที่จะศึกษาวิเคราะห์ อิทธิพลของพระพุทธศาสนานิกายเถรวาทที่มีต่อศิลปวัฒนธรรมสมัยสุโขทัย โดยการศึกษาจากแนวทางในการปกครอง ศิลปกรรม และวัฒนธรรมที่ปรากฏอยู่ในหลักฐานทางประวัติศาสตร์

          ผลจากการศึกษาสรุปได้ว่า พระพุทธศาสนาในสมัยสุโขทัยมีความเจริญรุ่งเรืองอย่างสูงสุด เนื่องจากพระมหากษัตริย์ในช่วงเวลานั้น ทรงมีความห่วงใยเอาใจใส่ดูแลราษฎร และทรงปกครองประชาชนด้วยระบบการปกครองที่ให้ความใกล้ชิดสนิทสนมกับราษฎร และทรงนำเอาหลักในการปกครองที่มีอยู่ในหลักคำสอนทางพระพุทธศาสนามาปกครองมวลประชาราษฎร์ให้อยู่ร่มเย็นเป็นสุข

          นอกจากนี้ตลอดระยะเวลาเกือบ ๒๐๐ ปีของอาณาจักรสุโขทัยนั้น ยังได้ปรากฏศิลปกรรม และขนบประเพณีที่เป็นเครื่องยืนยันถึงความเจริญรุ่งเรืองของพระพุทธศาสนา ดังจะพบเห็นโบราณสถานโบราณวัตถุต่าง ๆ รวมทั้งขนบประเพณีที่ดีงามทางพระพุทธศาสนา ตัวอย่างเช่น การประพฤติตามหลักคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มีการรักษาศีล การฟังธรรม การเจริญภาวนา และการทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาโดยการสร้างวัด และประพฤติปฏิบัติในขนบประเพณีอันดีงาม

          ผลสืบเนื่องที่ได้ทราบจากการศึกษาครั้งนี้ก็คือ อิทธิพลพระพุทธศาสนาเถรวาทต่อการเมืองการปกครอง ศิลปกรรม และขนบประเพณีที่สืบทอดมาจนเป็นพื้นฐานของวิถีชีวิตในปัจจุบัน  ซึ่งจะเห็นได้ว่า การปกครองบ้านเมืองตามระบอบประชาธิปไตยนั้นมีพัฒนาการมาจากระบบการปกครองแบบพ่อปกครองลูก  และนอกจากนี้แล้วบรรดาพุทธศิลปะที่สร้างสรรค์ขึ้นมาในปัจจุบันนี้ ก็มีรูปแบบที่อาศัยเค้าโครงของศิลปะสมัยสุโขทัย  และขนบประเพณีอันดีงามก็ยังจะพบเห็นได้ในบางสิ่งบางอย่าง  แม้ถ้าว่าสามารถจะเรียกให้ยุคสมัยของสุโขทัยกลับคืนมาได้แล้ว น่าจะเป็นวิถีชีวิตที่สงบสุขนิรันดร์