การวิจัยครั้งนี้วัตถุประสงค์การศึกษา ๓ ประการ คือ  (๑) ศึกษาตจปัญจกกรรมฐานในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท(๒)ศึกษาการเจริญตจปัญจกกรรมฐานในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท และ  (๓) เพื่อศึกษาแนวทางนำการเจริญตจปัญจกกรรมฐานใช้ในชีวิตประจำวัน 
                     ผลการศึกษาพบว่า

                  ตจปัญจกกรรมฐานในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท พบว่า ตจปัญจกกรรมฐาน หมายถึง  เกสา (ผม) โลมา (ขน) นขา (เล็บ)  ทันตา (ฟัน)  ตโจ (หนัง)  ควรพิจารณาว่าสิ่งเหล่านี้เป็นของปฏิกูลไม่ควรยินดี  ความสำคัญของตจปัญจกกรรมฐาน คือ การพิจารณากรรมฐานซึ่งเป็นอสุภกรรมฐานอย่างหนึ่ง  ส่วนพิจารณามี  ๕ ประเภท ได้แก่  ผม ขน เล็บ  ฟัน  และหนัง จุดมุ่งหมายเพื่อเข้าใจในร่างกายสังขารอันปรุงแต่งของกิเลส สิ่งเหล่านี้เป็นของปฏิกูล  ผู้หวังความหลุดพ้นจึงต้องพิจารณาให้ถ่องแท้เสียก่อนเป็นลำดับแรก

      การเจริญตจปัญจกกรรมฐานในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท  พบว่า  การเจริญ ตจปัญจกกรรมฐาน ถือเป็นหนึ่งในหลักมหาสติปัฏฐานสูตร มีวิธีการปฏิบัติที่ทำให้เกิดสติ  คือ สติที่เป็นไปในกาย หรือการพิจารณากาย เรียกว่า “กายานุปัสสนา” คือ การตั้งสติกำหนดพิจารณาในสิ่งทั้งหลาย  ให้รู้เห็นเท่าทันตามความเป็นจริง และกำกับดูแลสิ่งต่างๆ และความเป็นไปทั้งหลายโดยรู้เท่าทันตามสภาวะของมัน  ไม่ถูกครอบงำด้วยให้เกิดความยินดี  ยินร้าย  การปฏิบัติ  คือ พิจารณาตั้งแต่ลมหายใจเข้า- ออก  พร้อมทั้งอุบายในการพิจารณาอย่างประณีต  นอกจากนั้นให้พิจารณาอิริยาบถบรรพ สัมปชัญญะบรรพ ปฏิกูลมนสิการบรรพ  ธาตุมนสิการบรรพ  และนวสีวถิกถาบรรพ  เป็นลำดับไป และอานิสงส์ของการเจริญ และปฏิบัติตจปัญจกกรรมฐานจะทำให้มีสติมั่นคง  มีอุปนิสัยอ่อนโยน  อินทรีย์แก่กล้า และเมื่อล่วงลับไปก็ไปเกิดในสุคติภูมิ                  

                       แนวทางการเจริญการนำตจปัญจกกรรมฐานไปใช้ในชีวิตประจำวัน พบว่าทำให้ผู้เจริญตจปัญจกกรรมฐานจะเข้าใจแนวทางการพิจารณาตนเองและสังคมแนวทางสำหรับผู้ปฏิบัติที่เป็นบรรพชิตเป็นพระคฤหัสค์ก็สามารถปฏิบัติได้เช่นเดียวกันที่สำคัญรู้หลักในการดำเนินชีวิตไม่หลงมัวเมาในร่างกายอันเป็นสิ่งปฏิกูล  ทำให้การประกอบอาชีพการงานต่างๆ ดำเนินไปได้ด้วยดี  และสามารถอยู่ร่วมในสังคมอย่างมีความสุข นอกจากนี้ยังบรรลุธรรมขั้นสูง เมื่อมีการปฏิบัติเจริญปัญจกกรรมฐานอยู่อย่างต่อเนื่อง

ดาวน์โหลด