บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ ๒ ข้อ คือ ๑)  เพื่อศึกษาการจัดการเรียนการสอนวิชาพระพุทธศาสนาโรงเรียนในสังกัดกรุงเทพมหานคร เขตธนบุรี ๒)  เพื่อเปรียบเทียบระดับความคิดเห็นของนักเรียนต่อการจัดการเรียนการสอนวิชาพระพุทธศาสนา โรงเรียนในสังกัดกรุงเทพมหานคร เขตธนบุรี จำแนกตามปัจจัยพื้นฐาน

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ  เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย  คือ  แบบสอบถาม  กลุ่มตัวอย่างคือ นักเรียนที่กำลังเรียนในโรงเรียนวัดประยุรวงศ์ โรงเรียนวัดดาวคะนอง โรงเรียนวัดกระจับพินิจ โรงเรียนวัดวิเศษการ และโรงเรียนวัดกัลยาณ์ ที่กำลังเรียนอยู่ในระดับชั้นประถมศึกษาที่ ๔ – ๖ ในปีการศึกษา ๒๕๕๕ มีจำนวน ๒๙๗ คน การวิเคราะห์ข้อมูลใช้โปรแกรมสำเร็จรูป   สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์   ได้แก่ ค่าร้อยละ, ค่าเฉลี่ย, ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน, t-test และ One-Way ANOVA

ผลของการวิจัยพบว่า 

ความคิดเห็นต่อการจัดการเรียนการสอนวิชาพระพุทธศาสนา พบว่า นักเรียนมีความคิดเห็นในภาพรวมอยู่ในระดับสูง เมื่อพิจารณาความคิดเห็นในแต่ละด้าน ผลการวิเคราะห์ที่ได้ พบว่า ด้านการวัดและประเมินผลมีค่าเฉลี่ยสูงที่สุด  รองลงมาได้แก่ ด้านสถานที่และสิ่งแวดล้อม ด้านการจัดกิจกรรมการเรียนการสอน ด้านการใช้สื่อการเรียนการสอน ด้านการจัดกิจกรรมเสริม และมีค่าเฉลี่ยต่ำสุด คือ ด้านเนื้อหาของหลักสูตร

ผลการวิจัยในรายด้านตามความคิดเห็นของนักเรียน พบว่า หลักสูตรมีวัตถุประสงค์ชัดเจน มีความยึดหยุ่นเหมาะสมกับวัยของนักเรียน การจัดกิจกรรมการเรียนการสอนเน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ และใช้ภูมิปัญญาชาวบ้านมีส่วนร่วม การใช้สื่อการเรียนการสอนสอดคล้องกับเนื้อหาเข้าใจง่าย การจัดสถานที่และสิ่งแวดล้อมเหมาะสมกับผู้เรียน ส่งผลให้เอื้อต่อการเรียนรู้ และการจัดกิจกรรมการเรียน มีวิทยากรพิเศษมาบรรยายเพิ่มเติมความรู้ โดยให้มีบุคคล องค์กรมีส่วนร่วมในการเรียนการสอน และการวัดผลและประเมินผลเป็นไปตามสภาพจริง

การวิเคราะห์ผลการเปรียบเทียบความคิดเห็นของนักเรียน ตามปัจจัยพื้นฐาน เพศ อายุ และระดับชั้นเรียน พบว่า นักเรียนมีความคิดเห็นที่ไม่แตกต่างกัน ต่อการจัดการเรียนการสอนวิชาพระพุทธศาสนา ระดับประถมศึกษา

ดาวน์โหลด